امام علی علیه‌ السلام فرمودند:
اتَّقِ اللَّهَ بَعْضَ التُّقَى وَ إِنْ قَلَّ وَ اجْعَلْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ سِتْراً وَ إِنْ رَقَّ.

از خدا بترس هر چند ترسی اندک باشد و بین خود و خدای خویش پرده ای بیفکن گرچه نازک باشد.
نهج البلاغه: حکمت 234
شرح حدیث:
برای رهایی از مهلکه ها و بحران های شهوی و دست زدن به کارهای غیرانسانی و اخلاقی مختصر ترس از خدا و حجب و حیا کافی است. همین خوف کمرنگ از خدا در بزنگاه ها انسان را از افتادن در دام شیطان و نفس اماره و انسان های بدتر از شیطان حفظ می کند. خطرناک موقعی است که ترس از خدا به طور کلی در وجود انسان نباشد و دریدگی و گستاخی به اوج برسد. مگر کسانی که مرتکب جنایت می شوند و برای رسیدن به مال و مقام دنیا آدم می کشند و یا در مسئله اخلاق و آداب آن از حیوانات پست تر شده اند ترسی از خدا و حیایی از ذات ربوبی در وجودشان هست البته که نیست که اگر بود به این روز فلاکت بار نمی افتادند.

امام علیه السلام می فرمودند:
مَن کَثُرَت مَخافَتُهُ قَلَّت آفَتُهةُ؛
آن که ترسش از خدا زیاد باشد کمتر آسیب می بیند.(1)

برای سلامت ماندن از آسیب های فردی و خانوادگی و اجتماعی باید ترس از خدا و شرم از اینکه در محضر او گناه کنیم را در سر وجود خویش استحکام بخشیم و این کار بخشی با درخواست عاجزانه از خداوند قادر مطلق انجام می گیرد و بخشی مربوط به اراده و تصمیم خودمان می شود که بیندیشیم عاقبت کار خلاف به کجا می انجامد.

همان بزرگوار نیز فرمودند:
نِعَمَ الحاجِزُ عَنِ المَعاصِی الخَوف؛
ترس از خدا بازدارنده خوبی است از گناهان.(2)

شرح ابن میثم
امام علیه السلام دستور به پرهیزگارى داده است، زیرا تنها توشه سیر الى اللّه پرهیزگارى است و چون زیادى تقوا باعث قرب به خدا و سرعت وصول به قرب است، بهتر آن است که تقوا بسیار باشد، و اگر چنین نبود، اندکش را باید داشت زیرا تقوا کم و زیاد، و شدید و ضعیف دارد ، و بکلّى بى توشه بودن در راه سخت و دراز روا نیست.

کلمه: ستر (پرده) را استعاره براى حدود الهى آورده است که مانع عذاب او هستند، و امام علیه السلام دستور داده است تا بین خود و خدا، آن را قرار دهد، یعنى: حدود الهى را حفظ کند و پرده درى نکند که در ورطه هاى هلاکت خواهد افتاد، بنا بر این منظور از ضخامت پرده، همان شدّت محافظت از حدود الهى و انجام ندادن تمام مباحات است، به خاطر این که مبادا در حرام بیفتد. و نازکى پرده عبارت است از انجام همه کارهایى که از نظر شرع رواست چه مباح باشد و یا مکروه.(3)

پی‌نوشت‌ها:
1- غرر الحکم، ح 8036
2- غرر الحکم، ح 9913
3- ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5 ص 615 و 616

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.